In de vorige nieuwsbrieven heb je al kunnen lezen dat we met het terras op het balkon aan de gang waren. De oude dakbedekking en de aanzet van de dakbedekking op de muur was zo slecht, dat het binnen zo nu en dan net zo hard regende als buiten.
We zijn op 16 oktober 2018 begonnen met het verwijderen van de tegels en hebben in de weken daarna nieuwe bitumen aangebracht. Het waterdicht maken van de aanzetting van de bitumen op de muur hebben we, door het invallen van de winter niet meer afgekregen.
Na de winter en na het voltooien van de kamers op de eerste etage zijn we begin mei in het voorjaarszonnetje weer verder gegaan.
Om de aanzet van de bitumen op de muur goed waterdicht te krijgen hadden we de onderste balken van het vakwerk verwijderd. Het hout van het vakwerk kan dan de bitumen tegen de muur drukken en met behulp van een flinke hoeveelheid speciale kit zou de afdichting dan waterdicht worden.
Bij het verwijderen van die onderste balk bleek echter dat er meer balken verrot waren. Nu we toch bezig waren, leek het ons beter om die meteen ook maar te vervangen.
Bij het verwijderen van het rotte hout kwamen echter ook grote delen van de gestucte vakken mee. En zo kwam, zoals met alles hier, van het een weer het ander.
En dan wordt je weer even met beide benen op de grond gezet, omdat er iets gebeurt waardoor al het andere onbelangrijk wordt. Een periode van hoop en vrees breekt aan, omdat een naaste een slecht bericht kreeg.
Pas in juli zijn we voorzichtig weer begonnen met klussen. Alles tussen de bedrijven door, want ook het seizoen was nu inmiddels begonnen en het was druk in het hotel.
Ondanks de zorgen en de drukte in het hotel, hebben we als dat kon iedere dag iets proberen te doen.
Het schuren van het hout, het stucen van de lege vakken, het vullen van de naden tussen de stuclaag en het hout, tussen de naden van het hout zelf en het vullen van de kieren in het hout met plamuur. Stukje voor stukje bewoog de steiger iedere dag van links naar rechts en weer terug langs de gevel.
Omdat we nu geen terras voor de gasten hadden, hebben we eerst een provisorisch terras aan de voorkant van het hotel ingericht. Hierdoor konden de mensen in ieder geval lekker buiten zitten, maar hier konden we de mensen niet goed bedienen.
Om de gasten beter van dienst te kunnen zijn hebben we daarom tijdelijk een terras aan de zijkant gemaakt. Dit werkte al een stuk beter, maar het was nog steeds niet optimaal.
Begin augustus was het klussen zover gevorderd, dat we konden beginnen met schilderen. Eerst het wit van de vakken, daarna het zwart van het hout.
Een monnikenwerk, dat was het. Ieder randje met een mes afzetten en dan pas schilderen. Stukje bij beetje.
Ook het rood rond de ramen werd opgefrist.
Begin september zat de voorgevel eindelijk in de verf en kon de steiger na vier lange maanden worden weggehaald.
Nu was de ingang aan de beurt. Want je kunt beter eerst schilderen en dan de nieuwe tegels leggen, want anders zitten je nieuwe tegels weer onder de verf.
Met het begin van de herfst kwam ineens een eind aan het mooie weer, waardoor we weken niets konden doen. Pas begin oktober werd het even weer wat beter, waardoor we nu nog snel de voorkant van het restaurant konden opknappen.
Al binnen een paar dagen was het af en kon de steiger eindelijk helemaal worden afgebroken en voor de winter worden opgeslagen.
Nu moesten alleen de tegels nog worden gelegd.
Eergisteren hebben we de laatste tegel gelegd en hebben we na ruim een jaar eindelijk weer een terras.
Eindelijk is de regen in de kelder opgehouden en kunnen we verder met het volgende project. Wij zijn blij, trots en dankbaar voor alle hulp van al onze lieve familie en vrienden die we gedurende deze periode hebben mogen ontvangen.
Wij gaan wijnen, proost, op jullie.
